កាលណាគេនិយាយអំពីអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ គេតែងនិយាយពីមនុស្សម្នាក់ដែលមានឈ្មោះល្បីជាងគេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ នោះគឺ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ។សម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួន ណាត ប្រសូតនៅថ្ងៃ ១១ រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំវក ឆស័ក ពុទ្ធសករាជ ២៤២៧ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១១ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៨៨៣ នៅភូមិកំរៀង ឃុំរកាកោរ ស្រុកគងពិសី ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ។ ញោមប្រុសនាម ព្រហ្ម ជួន និងញោមស្រីនាម យក់ ។
កាលពីកុមារភាព លោកបានទៅស្នាក់នៅ និងរៀនសូត្រជាមួយលោកគ្រូសូត្រស្ដាំព្រះនាម ម៉ម នៅវត្តពោល្យ ឃុំរលាំងកែន ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្តាល ។ លុចម្រើនវ័យ ១៤ ឆ្នាំ លោកបានបួស រហូតដល់ឆ្នាំ ១៨៩៩ លោកបាននិមន្តមកកាន់វស្សានៅវត្តឧណ្ហាលោម រាជធានីភ្នំពេញ ។ លោកបានរៀនភាសាបាលី សំស្ក្រឹត ចេះចាំយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ។ រីឯភាសាបរទេសវិញ លោកចេះភាសាបារាំង អង់គ្លេស សៀម លាវ និងវៀតណាមបានល្អបង្គួរ ។
លោកមានស្នាព្រះហស្តធំៗជាច្រើន ទាំងផ្លូវលោក ទាំងផ្លូវធម៌ ។ លោកបានចូលរួមកសាងសាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ស្ពានថ្នល់ ទំនប់ទឹក វចនានុក្រមខ្មែរ ចម្រៀងបទនគររាជ(ចម្រៀងគោរពទង់ជាតិសព្វថ្ងៃ) ។ ខាងផ្លូវធម៌ លោកបាននិពន្ធសៀវភៅធម៌នានាប្រែគម្ពីរព្រះត្រៃបិដក កសាងវត្តអារាម ។ល ។ លើសពីនេះទៀត លោកបាននិមន្តដឹកនាំគណៈប្រតិភូទៅប្រជុំផ្នែកពុទ្ធសាសនានៅ